Tussenstand: 41.222 woorden

Kijk eens naar het getal op de regel hierboven. Het staat er echt: 41.222! Ruim meer dan de 37.500 waar ik vandaag eigenlijk zou moeten zijn, en dan heb ik zelfs nog een marge van een aantal dagen over. Toen ik op 1 januari begon aan mijn missie, had ik er zelf maar amper geloof in dat ik überhaupt wat woorden op papier zou krijgen, laat staan dat ik binnen een maand ook serieus aan de vijftigduizend zou komen. Nu, amper drie weken later, merk ik plotseling dat de finishlijn in zicht komt. Ik ruik de stal. Het feit dat het tellertje met “aantal woorden te gaan” nu uit nog maar vier cijfers bestaat en dagelijks fors terugloopt, werkt heel motiverend. Stiekem kijk ik dan ook al iets verder voorbij de horizon, naar het boek als geheel. De enorme berg werk die ik voor me zag is al gekrompen tot iets wat nog steeds een forse heuvel is, maar niet meer dan dat. Ja, het zou best eens kunnen gaan lukken.

Lees verder “Writer’s Blog (4)” →

Tussenstand: 27.950 woorden

Zo, weer een week voorbij. Normaal is januari een maand die voorbijkruipt, nu lijkt het wel alsof de 31^ste  met een bloedvaart dichterbij komt. We zijn alweer op de helft, wat betekent dat ik ook op de helft zou moeten zijn van mijn doel: 50.000 woorden. En ja, het is deze week weer gelukt. Sterker nog, ik loop nog steeds iets voor op schema. Tussen ons: vijftigduizend is veel. Verschrikkelijk veel. Ik weet niet welke geest die uitdaging verzonnen heeft, maar waarschijnlijk iemand die werkloos thuis op de bank zat. In combinatie met een normale baan is het nauwelijks vol te houden, of je moet tijdens vrijwel elk vrij momentje gaan zitten pennen. Dat is meteen ook mijn probleem: als ik schrijf, dan moet het ook gelijk uren achter elkaar. Ik ben een diesel, ik heb tijd nodig om de motor op gang te krijgen. Als er eenmaal een geruststellend gepruttel uit de machine komt, dan lukt het meestal wel. Maar voordat het eenmaal zover is…

Lees verder “Writer’s Blog (3)” →

Tussenstand: 14.831 woorden

Sommige mensen zeggen altijd: als je iets groots wil bereiken, moet je rustig opbouwen. Wil je een marathon lopen? Begin dan met kleine stukjes van vijf á tien kilometer, en dat bouw je dan langzaam op tot een kilometer of dertig. Als je dat onder de knie hebt, dan is het tijd voor de grote dag. Dan begin je overigens ook gewoon rustig en beheerst. Er zijn miljoenen lopers geweest die zichzelf in de eerste kilometers al opgeblazen hebben doordat ze veel te snel begonnen zijn. Met een geleidelijke aanpak zul je uiteindelijk de finishlijn behalen, zonder hierbij jezelf tot op het bot uit te wringen.

Tegen alle mensen die dit verkondigen wil ik graag iets zeggen.

Fuck jullie allemaal.

Lees verder “Writer’s Blog (2)” →

Tussenstand: 0 woorden

Januari.
Ik ben blij dat ze de meest vervelende maand meteen aan het begin van het jaar hebben gestopt, dan hebben we die maar vast gehad. Na alle gezelligheid en lichtpuntjes van december lijkt het altijd alsof de eerste maandag van januari een soort vrije val is in een gat van depressieve zwartheid. Januari is koud, januari is ongezellig. Als je naar buiten kijkt staar je in een grijze waas waarin elke boom zich ertoe lijkt te lenen om jezelf aan op te hangen. Toch ben ik januari in de loop der jaren steeds meer gaan waarderen. Waarom? Het is een nieuw begin – een nieuw jaar – en alles is nog mogelijk.

Lees verder “Writer’s Blog (1)” →